Haken: sponsje, dekens en meer

Tussen alle bedrijven door wordt er ook nog gehaakt. Heerlijk als ontspanning na een drukke dag. Bij elke steek wordt er weer een knoop in mijn hoofd ontrafeld. Eigenlijk is het een soort meditatie.

Gisteren kreeg ik van een vriendin de vraag of ik ook schuursponsjes kan maken. Dat wil ze graag gaan gebruiken ipv de 'prachtige' gifgroene sponsjes. Even googlen en wat uitproberen en het is gelukt.  Ik heb er al een uitgeprobeerd en het werkt heel goed. Leuk als je zo zelf op dingen wordt gewezen. Nog nooit over nagedacht dat ik ze zelf ook kan maken.

De spons ligt op een A4tje, zodat de grootte duidelijk is. Het patroon heb ik wat aangepast, maar was heel goed te doen.

Verder zijn een tweetal dekens af. Een voor een goede vriendin die binnenkort een baby krijgt. Altijd leuk om te doen.

En een voor een van onze jongste ukkepukken.

Eergisteren zei mijn jongste zoon: "mama, ik kan mijn sleutel van mijn slot goed herkennen op school, want het is de enige zonder sleutelhanger." Hoezo hint. Daar is snel iets aan gedaan. Hij krijgt sinds vier weken gitaarles en vindt het geweldig. Hopelijk blijft hij zo oefenen en blijft hij er plezier in houden. Zijn wens is om straks verder te gaan met een elektrische gitaar. Na een avond uitproberen is er een geslaagde (vind ik zelf) sleutelhanger uitgekomen.

Uitspraken, moestuin en meer

En de gezellige drukte gaat gewoon door. Af en toe leef ik dag voor dag, maar het blijft bovenverwachting goed gaan met zes kinderen.

De grappige uitspraken blijven komen. Zoals een ukkepuk die bij mijn dochter op schoot zat en naar haar tanden keek. "He, waarom heb je strikjes op je tanden?"... (Ze heeft een beugel.)
Soms is het grappig en vermoeiend tegelijk. Wist je dat je een gesprek van 10 minuten kunt houden over wat je 's avonds gaat eten, bv ragout. En dat ze dan naar de andere kinderen gaan en vol enthousiasme zeggen dat we frietjes gaan eten...
Of één vraagt of ze televisie mag kijken waarop ik zeg dat ik er nog even moet nadenken, maar dat ze er niet meer om moeten vragen. De ander die er naast zit, vraagt daarop of ze televisie mag kijken. En daarna mijn neefje nog. Geen televisie die dag dus.
Achteraf is het heel grappig, maar soms....

De moestuin heeft zijn beste tijd gehad en ik moet zeggen dat we daar even wat minder tijd voor hebben. Met de droogte is het ook wat minder gegaan. Er is wel een watertank, maar geen tuinslang, dus elke dag minstens 25 gieters water gieten voor weken lang. Dan giet je alleen het hoog nodige (tenminste ik doe dat). Gelukkig was er wel wat oogst.

In de tuin was onverwachte oogst. Met het voeren van de kippen zijn kennelijk een paar pompoenpitten langs het hok gevallen. Het resultaat was een pompoenplant door de kamperfoelie en extra 15 pompoenen naast de hoeveelheid uit de moestuin. 

Met dan ook nog een overvloed aan pruimen vond ik een heerlijk recept van Jamie Oliver.

Ik moest me over een drempel zetten, want het klonk in mijn oren niet fantastisch, maar het is echt erg lekker. Alle zes de kinderen vinden het lekker en dat wil heel wat zeggen.

Ondertussen is de hartjesdeken voor een van de ukkepukken klaar. Gelukkig maar, want de ander had al een deken en het begint echt al frisser te worden.

Hoewel het nog twee maanden duurt komt de kerstmarkt van ons dorp er ook weer aan. Meestal haak ik niet heel graag amigurumi. Tenminste het haken is leuk, maar het in elkaar zetten wat minder. Maar deze vond ik toch wel erg geslaagd.

Nu ga ik maar weer naar de ukkepukken, want ze zijn vandaag niet goed aan het spelen te krijgen. Al zal het wel een reactie zijn op mijn vermoeidheid. Meestal slapen ze goed, maar vannacht moest er een huilen omdat ze een vieze neus had, die helemaal schoon bleek te zijn...