en we wandelen wat af

Nog steeds gaan we elke dag richting de bossen. Gelukkig blijft het zeker aan het eind van de ochtend erg rustig in de bossen bij ons dorp. Dus elke dag na wat speeltijd gaan de laarzen/schoenen aan en lopen we weer een andere route. De jongste twee halen nu met gemak 7 kilometer. Ze vragen ook elke dag wanneer we gaan, dus vervelen doet het niet. Het is ook een fijne afwisseling naast thuis zitten. En heerlijk dat het kan en mag, want beweging en even lekker rennen, tikkertje doen en herrie schoppen is ook nodig op z'n tijd.

Op sommige paden is het gras al goed gegroeid. Het komt soms bijna boven de meiden uit. Dat maakt het extra leuk om erdoor heen te lopen. Al moet er wel gecontroleerd worden op teken. Dat had ik bij mezelf niet altijd goed gedaan helaas. Dus nu aan de antibiotica. Een ontstoken bult met een rode rand erom. Controleren blijft dus wel erg belangrijk.

Er is vanalles te ontdekken in de natuur.

De jonge naalden van de naaldbomen zijn nog lekker zacht.

Helaas is het niet heel goed te zien, maar deze jonge haas kwam heel dichtbij en vond het zelf iets te dichtbij. Hij bleef heel lang heel stil zitten. Het lijkt meer op een vrouwtjeseend zo.

Ooievaars zitten hier heel veel. Op bovenstaande foto zelfs drie bij elkaar. Ze zitten ook heel graag vlak achter een tractor als die het land aan het omploegen is. Makkelijke lekkere hapjes denk ik.

Dieper in het bos is het vaak prachtig met alle kleuren. Gelukkig is er afgelopen dagen in ieder geval wat regen gevallen. Het is erg droog. En met al een klein beetje regen ziet het er weer veel groener uit.

Ondertussen thuis wordt er veel gebakken en gekookt. Hier is mijn middelste zoon samen met zijn vader de kip aan het marineren. Zelf de marinade gemaakt en dus nu ook zelf insmeren en daarna op de barbecue leggen.

Ondertussen ligt onze hond nog steeds heerlijk in haar doos. Die wordt steeds meer vervormd, maar ze vindt hem steeds lekkerder liggen. Al vindt ze het ook heerlijk om op een van de kinderen te liggen en bijvoorbeeld samen een boekje te lezen.

Binnen blijven deel twee

Een paar weken later zitten we nog steeds binnen. Het is het beste voor nu. Gelukkig lijken de maatregelen wel te helpen. Al stoor ik mezelf wel aan volle speeltuinen en mensen in de supermarkt die iets willen pakken zonder even te wachten tot jij verder bent gelopen.
Een wandeling staat nog wel elke dag op het programma. Dat is fijn voor mijn man, die kan ongestoord werken. En iedereen kan even uitrazen en wat energie kwijt raken. Misschien is een beetje regen voor de natuur wel fijn (en trouwens voor mijn hooikoorts ook). Om te wandelen is het weer heerlijk.

Vervelen doe ik me niet. Soms zou wat tijd voor mezelf wel fijn zijn, dat zit er nu minder in.

De kinderen hebben prachtige tekeningen gemaakt voor alle opa's en oma's. En er is post verstuurd naar alle collega's van mijn man.

Mijn dochter maakte een mooie tekening van ons gezin. Het klopt helemaal. Mijn oudste zoon is namelijk tegenwoordig de grootste. Mijn dochter en ik zijn ongeveer even groot.d

Verder bakken we veel. Een beetje extra verwennerij in deze tijd kan geen kwaad. En gezonde dingen kun je ook bakken. Favoriet zijn momenteel maanzaad/citroen koekjes en brownies met amarene kersen.

Tussendoor gaan gelukkig de muzieklessen nog steeds door via FaceTime. Zien ze af en toe ook een ander gezicht. Scouting heeft ook elke week een thuisprogramma. Het leuke is dat alle kinderen dan samen bezig zijn om de opdrachten te doen en niet alleen mijn oudste twee zonen die op scouting zitten.

Leafke, onze hond, heeft het af en toe wel zwaar. Ze wordt de hele dag geknuffeld. En in plaats van dat het te veel wordt, wil ze nog meer geknuffeld worden. Waar ze de bench wat minder vindt, is de doos een heerlijk plekje voor haar alleen geworden.

Binnen blijven

Het binnen blijven gaat redelijk. Na een week wordt de onrust wel groter in huis. Waar vooral de middelste twee eerst blij waren om niet naar school te hoeven terwijl ze wat verkouden zijn, duurt het nu wel lang. En dan nu nog drie weken extra. Gelukkig amuseren ze zich samen wel. Er wordt wel steeds vaker naar het schema gevraagd. Dat maak ik nog elke dag.

Waar eerst wel eens werd gemopperd als het tijd was om te wandelen, is nu iedereen helemaal vrolijk als we naar buiten gaan. Elke dag maken we wel een wandeling naar de velden of bossen. Maar we blijven op ruime afstand van andere mensen buiten. Onderweg is er wel eens een andere wandelaar of een fietser, maar daar blijft het bij. Gelukkig wordt het weer steeds beter. Eergisteren begon het na 10 minuten heel hard te hagelen en was iedereen helemaal doorweekt.

Het levert wel mooie stroompjes in de bossen op. Kabbelend water is altijd heerlijk om naar te luisteren.

Niet heel goed te zien, maar onderweg is ook wel eens een dier te zien, bijvoorbeeld een fazant.

Oudste zoonlief vond dit ook een mooi plaatje.

Wat is er leuker dan op een berg houtsnippers staan in het zonnetje. Zo komen we komende tijd wel door. 

Corona, verkoudheid en alles er omheen

Pfff, het is wat zeg. Alle acht verkouden. Normaal gaat het normale leven wel verder, maar nu blijven we voor de zekerheid thuis. Niet voor onszelf maar voor anderen en omdat toch niet duidelijk is hoe en hoever Corona nu verspreid is. Voor mezelf ben ik niet bang, maar een van mijn zonen heeft last van zijn  longen en dat vind ik wel spannend. Gewoon omdat een normale griep al veel consequentie kan hebben. Begin van het jaar heerste een virus in ons huis. De andere kinderen zijn of niet ziek of een dag of twee ziek geweest, waarbij hij twee weken ziek is geweest waarvan een week heel erg. Drie dagen koortsdromen en ijlen, gillend rondrennen waarbij je hem niet kon bereiken. En dan met zo'n onbekend virus is het toch wel spannend.

Thuis is even leuk, maar na een tijdje werd er vooral gehangen. Een schema opstellen helpt goed. Gewoon globaal opschrijven wat er gedaan wordt en op welk moment. Leermomenten, speelmomenten, schermmomenten, wandelmomenten en eetmomenten. En dan goed afgewisseld.  Iedereen is veel vrolijker nu. Al is bedtijd heerlijk. Gelukkig zijn we binnen 3 minuten lopen buiten het dorp en buiten kan met een gewone verkoudheid gelukkig wel. Om zes kinderen de hele dag binnen te hebben is geen pretje.
Normaal gesproken haal ik met kinderen overal heen brengen, boodschappen doen en wandelen 10 km per dag. Nu wandelen we 's ochtends met alle kinderen een kilometer of 5. En 's middags wandel ik nog met de kinderen die graag nog even naar buiten willen. Weer en wind maakt eigenlijk niet uit. Het levert mooie foto's op en onderweg kom je vanalles tegen.

Prachtige donkere wolken.

Hele jonge kalfjes.

Af en toe vind je nog paddenstoelen.

Achter elkaar richting de bosrand, langs een zeer modderig pad. Het leverde twee in modder stekende laarzen op en twee vieze sokken, maar ook veel gelach.

Of ik wil net een foto maken en dan komt zoonlief er even tussendoor.

Jonge broertjes kunnen lastig zijn en hoe handig is het dan dat je toch sterker bent.... Gelukkig voor zijn broertje zet hij net niet door. Denk dat mijn jongste zoon als hij het had gekund de oudste wel de sloot in had gezet.

Gelukkig kunnen ze het uitzicht waarderen. Het was ook echt prachtig. Net vijf minuten verder zagen we twee reigers en een haas.

Mooi toch, de zon net in het ven.


Er wordt wat vaker een gezelschapsspelletje gedaan. De oudere kinderen lezen de jongere voor, goed voor de leesvaardigheid, de woordenschat en gezellig is het ook nog!

Gelukkig voor ons woont familie in de buurt. Veel voorraad in huis, maar net dat pak melk of de zak chips voor de vrijdagavond hebben zij gelukkig gehaald voor ons. Hopelijk zijn we snel weer bevrijd van de hoest en/of snotneus zodat iedereen gewoon weer naar school kan en we zelf weer boodschappen kunnen doen.

Leven met zes kinderen

Het leven met zes kinderen variërend in de leeftijd van 4 tot en met 16 jaar is redelijk gevarieerd. Met de kleintjes ben je toch meer met de dagelijkse dingen bezig, terwijl je met de oudere toch al op een meer volwassener manier om kunt gaan.
Zijn we met de jongste twee bezig met het wennen op school. Voor een van de middelste staan open dagen van middelbare scholen op het programma en zaterdag ga ik met de oudste kijken bij de universiteit in Utrecht.

Ze leren veel van elkaar. Samen spelen, ruzie maken, blokken torens maken, wachten je beurt. Soms komt een van de tweeling opeens met een uitspraak van een van mijn oudere kinderen. De eerste keer is het grappig, maar als de uitspraak "oh, man" opeens de hele dag te horen is, kan het te veel worden. Duplo wordt ineens weer gebruikt door iedereen. Gelukkig hebben we een bak vol, maar als je iets wilt bouwen en vier van je andere broers en zussen zijn ook bezig, is de bak zo leeg.

Soms liggen we dubbel van het lachen. Afgelopen week kwamen de twee vierjarige meiden thuis en vertelden dat ze pantoffels op hadden. Door alle drukte drong het niet helemaal bij me door wat ze bedoelden. Later bleek dat er iemand had getrakteerd op poffertjes. Waarop een van mijn middelste zonen zei: "Dat is niet goed genederlandst." Waarop iedereen krom lag van het lachen. Hoor je trouwens eerst nooit van genederlandst, heb ik het afgelopen week van drie verschillende mensen gehoord. Grappig hoe opeens zoiets kan gaan leven.

Eten is hier altijd erg gezellig. Met zoveel man gaat er veel eten doorheen. Ik maak regelmatig toch twee versies. In principe is het eten wat de pot schaft, maar je wilt toch dat ze gezond eten. Rode saus (lees heel veel gepureerde groenten) gaat er altijd wel in. Dus als wij pasta eten met ansjovis en courgette, dan is er voor een gedeelte van de kinderen pasta met rode saus. Vaak proeven ze dan wel van onze pasta. Vanavond staat bijvoorbeeld paddenstoelenrisotto op de planning terwijl er voor degene die dat niet zo lekker vinden pasta met rode saus is.

Vaak zijn het drukke, maar gezellige dagen, al is bedtijd altijd wel fijn. Toch even geen getetter om je heen en even rust.

Duffe dag

Soms heb je zo'n dag. Je komt bijna niet uit bed, aankleden is al bijna te veel moeite en alles is een gesleep. Natuurlijk werken op zo'n dag de kinderen nooit mee. Ze voelen het aan en gaan dan zo dwars mogelijk doen, vooral de jongsten; "Mama, ik wil geen appel mee naar school", "Mama, waarom moet ik eten 's ochtends." "Ik wil deze sokken niet aan." En ga zo maar door... Schoenen zijn kwijt, jassen willen niet dicht. En natuurlijk zijn op die dagen juffen ziek, zodat er invallers zijn. De jongste twee, pleegkinderen, vinden dat zeer lastig om mee om te gaan. Gelukkig gaat het al wel steeds beter.
De oudere kinderen willen nog wel eens begrip hebben en helpen me een handje mee.

Op deze dagen helpt bij mij een wandeling altijd erg goed. Even uitwaaien.  Gelukkig heb ik altijd wel een dochter of vriendin of moeder die mee wil wandelen, al vind ik het ook geen straf om even alleen op pad te gaan, een rondje velden, richting bosrand of dieper de bossen in. Vanaf ons huis ben je in drie minuten buiten het dorp. Heerlijk is dat.

En na zo'n wandeling kan ik er weer tegen aan. Gelukkig maar, want met zes kinderen is er altijd genoeg te doen.

Bakken en muziekles

Een van de dingen die ik erg leuk vind om te doen is bakken. Mijn kinderen weten daar soms handig gebruik van te maken. Bijna elke week bak ik wel koekjes die de oudste twee mee naar school kunnen nemen. En de jongste vier mogen na school kiezen of ze een koekje of snoepje willen. Onderstaande waren voor valentijnsdag, jamkoekjes, koekjes met heerlijke zelfgemaakte jam erin.

Maar af en toe zijn er ook verzoekjes. Mijn oudste zoon moest een experiment bedenken voor biologie op school. Het ging over zintuigen. Wat gebeurt er als je een zintuig uitschakelt en je moet iets ruiken of proeven. Hij had bedacht dat daar een appelplaatcake voor nodig was. Met de eerste heeft hij meegeholpen, maar omdat de eerste respondentengroep iets te klein was, waren er nog twee nodig. Helaas had hij het wel erg druk (5 gymnasium), dus ik heb ze maar alleen gebakken.

Gisteren ging ik met de jongste twee dames mijn oudste dochter ophalen van dwarsfluit les. (Erg leuk zo op de rug gezien trouwens.)

Bij thuiskomst lag er een verrassing voor me klaar. Hoeft niet, maar afslaan doe ik het zeker niet.

Twee van de zes kinderen krijgen les, dwarsfluit en electrische gitaar. Hopelijk willen de jongste twee straks ook op muziekles. Mijn oudste heeft wel een tijdje les gehad, maar kan het zichzelf ook heel goed aanleren en speelt niet onverdienstelijk piano en gitaar. Jongste zoonlief is zelfs zo enthousiast dat hij meteen na de les verder gaat en kan in allerlei verschillende houdingen spelen.